بکارگیری فرم دهی پرتو در سیستم های رادیوی شناختی

معمولا ضرایب وزنی فرم دهنده های پرتو از حل یک مسئله بهینه سازی که هدف آن بیشنه کردن نسبت سیگنال به نویز و یا کمینه کردن میانگین مربعات خطا است، محاسبه می شوند. اما در سیستم های مخابراتی، آنچه که باید به عنوان معیار بهینه سازی مورد توجه قرار گیرد، احتمال خطا است. بر این اساس در این پروژه مسئله تعیین ضرایب وزنی فرم دهنده های پرتو با هدف دستیابی به یک سیستم مخابراتی که در آن کاربران به احتمال خطای مطلوب برسند و در عین حال کمترین توان ممکن را مصرف نمایند و سیستم نیز به بیشترین تعداد کاربر ممکن سرویس دهد، مورد بررسی قرار می گیرد. ابتدا مسئله فرم دهی پرتو با احتمال خطای کمینه که یک مسئله غیر خطی و غیر محدب است، به یک مسئله بهینه سازی محدب تبدیل می گردد. سپس با کمک آشکارسازی متوالی، تعداد کاربران تحت سرویس افزایش می یابد. در ادامه مسئله کنترل توان را با هدف کمینه سازی مجموع توان ارسالی کاربران در سیستم های با فرم دهی پرتو با احتمال خطای کمینه مطرح می کنیم. همچنین توان کاربران و ضرایب وزنی فرم دهنده های پرتوِ با احتمال خطای کمینه، در سیستم های با آشکارسازیِ از نوع حذف متوالی تداخل با هدف کمینه کردن مجموع توان ارسالی کاربران و رسیدن کاربران به احتمال خطای مطلوب، بدست می آید. سرانجام چگونگی فرم دهی پرتو و فرم دهی پرتو با حذف متوالی تداخل در یک سیستم رادیوی شناختی مورد بررسی قرار می گیرد. در این راستا توان ارسالی کاربران ثانویه در مسیر فراسو و ضرایب وزنی فرم دهنده پرتو در ایستگاه پایه را به گونه ای بدست می آوریم که میزان دمای تداخل برای کاربر اولیه پایین تر از حد مجاز و احتمال خطای کاربران ثانویه از یک حد آستانه کمتر و مجموع توان ارسالی کاربران ثانویه کمینه باشد.